Ο συνδυασμός της μέτρησης γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και γλυκόζης νηστείας υπερτερεί στην πρόβλεψη του σακχαρώδη διαβήτη

          Σκοπός της μελέτης ήταν να καθορισθεί αν η διαταραχή της γλυκόζης νηστείας (IFG) ή η αυξημένη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) ή ο συνδυασμός και των δύο υπερτερεί στην πρόβλεψη του σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) στους ενήλικες. Επιλέχθηκαν άτομα δίχως ΣΔ στα οποία προσδιορίσθηκε η ύπαρξη IFG (100-125mg/dL) ή η αυξημένη HbA1c (5.7-6.4%) σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA). Η επίπτωση του ΣΔ βασίσθηκε είτε σε αναφορά από τους ίδιους τους ασθενείς, είτε στη λήψη αντιδιαβητικής αγωγής ή HbA1c ≥6.5% κατά τη διάρκεια της 7ετούς παρακολούθησης. Μεταξύ των 1.690 ενηλίκων (μέσης ηλικίας 76.5, 46% άνδρες, 32% μαύροι), 183 (10.8%) ανέπτυξαν ΣΔ κατά τη διάρκεια της 7ετίας. Η πιθανότητα ανάπτυξης ΣΔ ήταν 6.2% σε εκείνους με IFG (σε σχέση με εκείνους με γλυκόζη νηστείας <100mg/dL) και 11.3% σε εκείνους με αυξημένη HbA1c (σε σχέση με εκείνους με HbA1c<5.7%). Όταν εξετάσθηκαν μαζί FPG και HbA1c, ο σχετικός λόγος ήταν 3.5 (1.9-6.3) στα άτομα με μόνο IFG, 8.0 (4.8-13.2) στα άτομα με μόνο αυξημένη την HbA1c και 26.2 (16.3-42.1) στα άτομα με IFG και HbA1c αυξημένη (σε σχέση με εκείνους με φυσιολογική FPG και HbA1c). Άρα ο συνδυασμός της αυξημένης HbA1c  με την IFG βελτίωσε τη διακριτική ικανότητα και τη βαθμονόμησή του μοντέλου.

Συμπεράσματα: Ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με IFG και αυξημένη HbA1c έχουν αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξουν ΣΔ σε διάστημα 7 ετών. Συνδυασμένος έλεγχος για FPG και HbA1c μπορεί να ανιχνεύσει τους ενήλικες που διατρέχουν πολύ υψηλό κίνδυνο εμφάνισης ΣΔ.

(Diabetes Care. 2013 Oct 17)