Η επίδραση των ανταγωνιστών της αγγειοτασίνης στην πρόληψη μακροαγγειακών επιπλοκών σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη

               Στην παρούσα μελέτη έγινε σύγκριση των διαφόρων ανταγωνιστών της αγγειοτασίνης σε σχέση με την εκδήλωση εμφράγματος μυοκαρδίου, αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και καρδιακής ανεπάρκειας σε πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ). Σε 54.186 κατοίκους του Οντάριο ηλικίας > 66 ετών διαπιστώθηκε ότι η βαλσαρτάνη και η τελμισαρτάνη είχαν στατιστικά σημαντική επίδραση στην εμφάνιση του τελικού σημείου σε σχέση με άλλους ανταγωνιστές αγγειοτασίνης. Στη δευτερογενή ανάλυση διατηρήθηκε μια υπεροχή της τελμισαρτάνης όσον αφορούσε τις εισαγωγές για καρδιακή ανεπάρκεια. Οι συγγραφείς αιτιολογούν την επίδραση της τελμισαρτάνης βάσει της δράσης της στους υποδοχείς PPAR-γ. Καταλήγουν ότι σε ασθενείς με ΣΔ και αρτηριακή υπέρταση η χορήγηση τελμισαρτάνης ή βαλσαρτάνης φαίνεται ότι προστατεύει περισσότερο από εκδήλωση καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε σχέση με άλλους ανταγωνιστές της αγγειοτασίνης. 

(Antoniou T, Camacho X, Yao Z, et al. CMAJ. 2013)